εχω περασει ή περναω ακομη καποια σοβαρη ασθενεια.
Εγω,για παραδειγμα,στα 15 μου εμαθα οτι πασχω απο τη νοσο Hodgkin (λεμφωμα) εκανα χημιοθεραπειες για 1χρονο αρχικα,η νοσος υποχωρησε ομως συνεχισε να επιμενει,ειχε "μπαστακωθει" οπως λεω εκει μεσα και δεν ελεγε να φυγει,εκανα μεταμοσχευση μυελου των οστων με την ελπιδα οτι θα ξεμπερδεψω και θα ζησω οπως πρεπει την εφηβια,τα μαθητικα πηγαδακια και τις φαρσες και τα γελια!Λοιπον,παιδευτηκα λιγο παραπανω..Ας μη τα πολυλογω 3 χρονια παλεψα για να ειμαι εδω σημερα,για να δωσω τις εξετασεις μου και να δοκιμασω τις ικανοτητεσ μου για το πανεπιστημιο!Αυτο ομως ειναι ενα αλλο κομματι της ζωης μου που δε θα σταματησω να γραφω ουτε αυριο αν ξεκινησω..Το θεμα ειναι πως αρχικα θα εδινα κανονικα τις εξετασεις μου,οπως ολοι.εμαθα ομως οτι εχω το δικαιωμα να δωσω ενδοσχολικα τα μαθηματα..σκεφτηκα πως αν η νοσος υποτροπιαζε δε θα μπορουσα να παρακολουθω συστηματικα τα μαθηματα κι ετσι δε θα τα πηγαινα τοσο καλα αν εδινα με την κανονικη διαδικασια!Ευτυχως η νοσος δεν ξαναεμφανιστηκε και διαβασα εβαλα τα δυνατα μου και διαβασα και αποφοιτησα το λυκειο με 18,3 στο απολυτηριο..δεν ειναι απο τα φευγατα αλλα ουτε και απο τα χειροτερα!Ειναι αξιοπρεπης βαθμος..Και μπαινουμε τωρα πιο πολυ στο θεμα..εχω ετοιμασει ολα τα χαρτια μου ολα τα δικαιολογητικα απο γιατρους,προνοιες κλπ που μαλλον ισχυαν για την περσινη χρονια και περιμενω!τηλεφωνω στην σχολη που με ενδιαφερει,την ψυχολογια,και απο εκει μου λενε μολις ανακοινωθουν οι εγγραφες να παω τα χαρτια!Πηγαινω τα χαρτια μολις ακουω στις ειδησεις οτι γραφονται οι φοιτητες.απο εκει μου λενε οτι θα βγει εγκυκλιος τελη του Σεπτεμβρη.παιρνω τηλεφωνα για να ενημερωνομαι και ακουω συνεχεια την σπαστικη πλεον φραση "τελη του μηνος" και η κυρια απο την γραμματεια θυμωνει κιολας που παιρνω καθε μερα και ρωταω.Συγγνωμη κυρια μου που ενδιαφερομαι για το μελλον μου,συγγνωμη πραγματικα που αγχωνομαι και που αυτη η αβεβαιοτητα με τρομαζει!Ειναι ισως γιατι περιμενω κι εγω να νιωσω μια δικαιωση,μια τοσο μεγαλη ευχαριστηση οτι θα περασω εκει που θελω,οτι αυτο θα κανω στη ζωη μου!Στη δικη ΜΟΥ ζωη που παλεψα γιαυτην καποτε.Εκτος του οτι δε μπορεις να κανεις εσυ η ιδια κατι γιαυτο,πραγμα που καταλαβαινω απολυτα,μιλα ωραια κι ευγενικα.Τοσο απλο!Δε περιμενω καποια απαντηση σαφως,απλα ελπιζω καποιος να διαβασει αυτο το email,για να παρει εστω μια γευση απο την αλλη πλευρα.Εγω ειμαι ενταξει,υγιης προς το παρον ομως υπαρχουν και καποια παιδια που δεν ειναι και βρισκονται στη θεση αυτη,δε θελουμε αλλο αγχος,δε θελουμε αλλε εννοιες στο κεφαλι μας,δε θελουμε!
Ε.Γ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ